- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Boswal
- Hits: 1793
De zevenster (Trientalis europaea) is een plant uit de sleutelbloemfamilie (Primulaceae). Het is de enige soort uit het geslacht Trientalis, een zogeheten monotypisch geslacht. Het is een plant die groeit in bossen op vochtige, zure en humeuze grond.
Het is een tenger plantje, dat in Noord-Azië, Noord-Europa en Noordwest-Amerika voorkomt. De plant wordt 5–20 cm hoog en heeft kruipende wortelstokken. Aan de rechtopstaande stengel zitten een paar smalle blaadjes met aan de top een bladrozet van langwerpige, zwak getande bladeren.
De zevenster bloeit in mei tot juli met witte (soms roze) langgesteelde bloemen met zeven (soms zes of acht) kelkbladen, kroonbladen en meeldraden, vandaar de naam zevenster.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Boswal
- Hits: 1741
Zevenblad (Aegopodium podagraria) is een vaste plant uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae). De plant groeit op beschaduwde plaatsen in heggen, tuinen, wegbermen en akkerranden op vochtige of bemeste grond. De plant wordt ook hanenpoot, tuinmansverdriet en heers genoemd.[1]
De stengels zijn hol en gegroefd. Zevenblad wordt 60–90 cm hoog. De plant heeft kruipende, ondergrondse uitlopers (rizomen). De plant wordt beschouwd als een onkruid, omdat de wortelstok makkelijk afbreekt en het zodoende moeilijk te verwijderen is. Een beukenhaag kan een natuurlijke barrière vormen.
De bladeren zijn onder aan de stengel zeventallig (vandaar de naam) en hebben drie blaadjes bovenaan en twee maal twee blaadjes onderaan het blad. Ze hebben een bladsteel met een buikige schede. Hoger aan de stengel zijn de bladeren vaak vijftallig.
Zevenblad bloeit met een samengesteld scherm met twaalf tot twintig stralen zonder omwindsels. De bloeitijd is van mei tot augustus. De bloemen zijn meestal wit, maar soms enigszins roze en hebben een doorsnede van 1 mm. Er zijn vijf kroonblaadjes met naar binnen gekrulde punten.
Zevenblad draagt een eivormig, geribd vruchtje van 4 mm lang, waarvan de blijvende stijlen teruggeslagen zijn en de ribben maar weinig uitsteken. De vrucht is een tweedelige splitvrucht, waarvan de ronde deelvruchtjes maar één zaadje bevatten.
Zevenblad bevat vitamine C, caroteen en kalium, calcium, magnesium, kiezelzuur. Zevenblad is eetbaar, de bladeren kunnen bereid worden als spinazie. Gedroogd smaakt het naar peterselie.
In de volksgeneeskunde gebruikte men zevenblad bij de behandeling van jicht en reuma. De naam (podagra) verwijst daar ook naar. Omslagen van gekneusde bladeren van zevenblad werken pijnstillend op pijnlijke gewrichten.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Boswal
- Hits: 1681
De witte klaverzuring (Oxalis acetosella) is een plant uit de klaverzuringfamilie (Oxalidaceae). Het is een kleine plant die voorkomt in bossen en heggen, op vochtige plaatsen. Het is een eenjarige of een meerjarige plant.
De stengels ontspringen uit de wortelstok en kruipen min of meer.
De bladeren doen aan iets aan die van klaver (Trifolium) denken, maar ze zijn bleker groen van kleur. Het blad is geel geelgroen en drietallig.
Elke bloemsteel draagt een bloem met twee schutblaadjes. Witte klaverzuring heeft in april en mei alleenstaande bloemen. De bloem is wit en heeft lila adertjes en gele vlekken aan de voet van de kroonblaadjes. De lengte van de bloemblaadjes is 0,8-1,5 cm.
De plant draagt een doosvrucht van 3-4 mm lang. De zaadjes zijn lichtbruin.
Klaverzuring bevat oxaalzuur en kaliumoxalaat en heeft een zure smaak.
Bron Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Boswal
- Hits: 1680
Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea), ook wel gewoon vingerhoedskruid genoemd, is een tweejarige of meerjarige plant. De plant komt in Nederland en België algemeen voor. Hij wordt ook wel in siertuinen gebruikt en zaait zich gemakkelijk uit.
Vingerhoedskruid wordt 30-150 cm groot. De plant heeft eironde tot lancetvormige bladeren, die aan de onderzijde grijs behaard zijn. De stengel en bloemstelen zijn bezet met korte, zachte haren. Vingerhoedskruid bloeit van mei tot oktober met meestal donkerrood gevlekte bloemen. Er zijn drie kleuren: donkerrood (hardroze), lichtpaars en wit. Om de rode vlek zit een witte rand. De witbloeiende planten worden soms als aparte soort gezien. De bloemkroon is 4-5 cm lang. De hommels moeten in de bloemkroon kruipen om bij de nectar te kunnen komen.
Soms wordt echter een gaatje in de bloemkroon gebeten om zo bij de nectar te kunnen komen. Een plant kan meer dan negentig bloemen hebben en duizenden zaadjes.
Bron Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Boswal
- Hits: 1706
De gewone salomonszegel (ook wel: veelbloemige salomonszegel) (Polygonatum multiflorum) is een giftige, vaste plant, die tegenwoordig gerekend wordt tot de aspergefamilie (Asparagaceae). Als stoffen komen onder meer saponinen en flavonoïden voor. De plant komt van nature voor in Eurazië en Noord-Amerika. De plant wordt ook als snijbloem geteeld en in de siertuin gebruikt.
De plant wordt 30-60 cm hoog en heeft tussen de bladeren een ronde stengel. De stengels hangen over. De bladeren zijn langwerpig tot elliptisch. De plant vormt een witte, op de knopen verdikte wortelstok (rizoom). Elk jaar valt de oude stengel van de wortelstok af en wordt het volgende jaar op de verlenging van de wortelstok een nieuwe stengel gevormd. Door de talrijke vaatbundels in de verdikte knoop lijkt de plaats waar de stengel is afgevallen op een zegel.
De gewone salomonszegel bloeit in mei en juni met hangende, witte bloemen, die een groen puntje hebben.
De giftige, zeer zoet smakende vrucht is een zwartblauwe, berijpte bes. De vrucht is rijp vanaf half augustus tot half september.
De plant komt voor op vochtige, matig voedselrijke grond in bossen, hakhout en in de schaduw aan slootkanten.
De plant kan voor medicinale doeleinden gebruikt worden en wordt toegepast bij zweren, fijt, negenogen en blauwe plekken.
Bron Wikipedia